Nedir tüm bunların anlamı sevgili?
Bu korku neden?
Neden durmadan bir şeyler seni gözüme sokup duruyor?
Bu kutsallaştırmanın telaşı neden?
Tek bildiğim gözlerin;
Ateş kadar sıcak,
Güneş kadar aydınlık,
Ay kadar parlak.
Ya ellerin!
Ellerin yok mu ellerin!
Bulutları kıskandıracak kadar yumuşak.
Roden’e meydan okuyacak kadar keskin.
Hele bir de saçların var ki!
Düşündükçe;
Çocukluk bahçemdeki narçiçeklerinin kokusunu alırım.
Ben senden neden korkarım ki sevgili?
İbrahim Halil ŞİMŞEK
İstanbul / Ömer Hayyam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder