BİR KADINA MEKTUPLAR

Kadın!
Yüreği avuçlarında, sözü dudaklarında kadın!
Bir istasyonu kalmadı bu şehrin. Hepsini yıkıp, talan ettim. Ne varılacak yeri kaldı artık ne de kalkılacak. Arada duraklar kaldı sadece; yorgun bedenlere mesken, yorgun ruhuma darağacı. Gücüm yetmiyor artık, tenimin altında olup bitenleri dışarı savurmaya. Her durakta ipe çekiyorum anıları. Yalnızlıklar yükleniyorum artık her şafaktan. Yanımda olana kıymet bindiriyorum, gidince hep uzaklar. İki ruhu bir bedene oturtamıyorum bu aralar.
"Benden uzaksın" diyorsun yazdıklarında. Aslına bakarsan yakın. Yüreğini, yüreğimin üstünde hissedebiliyorum her durakta. Belki de bu yüzden şaşkınlığın, diyemeyişin, yazamayışın...

Belki de bu yüzden;
Hep "gitmesi" hiç "bitemeyişi"
Hep "bitmesi" hiç "gidemeyişi"

Kadın!
Rüzgarın önünde, neşeli ve coşkun ol.
Huzur dol...

08 Mayıs 2011
İstanbul / Elmadağ

THYMUS

"İyi niyetli bir temenninin / Ötesine geçebilir miyiz?"
Diye sordu kadın.

"Seninle her şeyin ötesine geçerim."
Diye karşılık verdi adam.

Şaşırdı kadın,
Savruldu adam.

Bir geceyi yatırdılar aralarına,
Bir gece daha dayanamadı yankılarına.

Gündüz yükseldi onlardan arta kalana,
Bir yarık gibi uzandı aralarına.

Henüz kadın dokunamadan adama.
Henüz adam doyamadan kadına.

İbrahim Halil ŞİMŞEK

İstanbul / Elmadağ