Ölümdü o gece yanında yatan.
Beyaz çarşaflara bürünmüş bir ölüm.
Baştan ayağa,
Sızılı bir kovanın,
Kapağından çıkan duman kadar,
Yanı başındaydı ölüm.
Çıplaktın, ruhunu görebiliyordum.
Teninin kokusunu alabiliyordum.
Vücudundaki her bir tüyün,
Sen nefes alırken,
Tekke’me ettikleri dansı hissedebiliyordum.
Ve sen içine akıttın,
Ölümün sarhoş soğukluğunu.
Ve uyandın.
Ve girdin mihrabıma.
Ve sonsuz güzelliklerin ötesinden,
Hoş geldin kadınım,
Hoş geldin mihrabım...
İbrahim Halil ŞİMŞEK
Ömer Hayyam / İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder